مقایسه اثر دو روش کاهش وزن بر مقادیر پروتئین وابسته به آگوتی (agrp) پلاسمای کشتی گیران تمرین کرده

مقدمه: پروتئین وابسته به آگوتی (agrp) نروپپتیدی اشتها آور است که از هسته های کمانی هیپوتالاموس ترشح می شود و در کنترل وزن نقش مهمی ایفا می کند. هدف ازانجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر دو نوع برنامه، 1. کاهش وزن طبق برنامه دوازده روزه پیشنهاد شده توسط محققین(2009) ، 2. کاهش وزن سنتی( به همراه سونا) بر مقادیر agrp پلاسمای کشتی گیران تمرین کرده بود. روش شناسی: 30 کشتی گیر تمرین کرده ) سن 33/3 ± 33/24، شاخص توده بدنی 38/2 ± 90/24 و درصد چربی بدن 01/3 ± 92/12 (، بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه تجربی یک، برنامه رژیم غذایی دوازده روزه پیشنهادی (2009) به همراه سه جلسه تمرین کشتی در هفته و گروه تجربی دو، برنامه رژیم غذایی سنتی و سونا را تجربه کردند و گروه کنترل بدون رژیم غذایی بودند. از آزمودنی ها در 2 نوبت، قبل و پس از اجرای برنامه خونگیری به عمل آمد. درصد چربی بدن آزمودنی ها به روش سه نقطه ایی اندازه گیری شد. نتایج تحقیق: دو گروه تجربی کاهش معنی دار در وزن خود داشتند(001/0p<)، کاهش معنی دار درصد چربی بدن ، فقط در گروه تجربی یک، مشاهده شد(05/0p<)، مقادیر پلاسمایی agrp در گروه تجربی دو، نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت (01/0p<). بحث و نتیجه گیری: برنامه کاهش وزن دوازده روزه پیشنهاد شده بهتر از برنامه کاهش وزن سنتی است. چرا که این برنامه علاوه بر اینکه تغییر معنی دار در سطوح پلاسمای agrp آزمودنی ها بوجود نیاورد بلکه باعث کاهش معنی دار درصد چربی بدن آنان شد، در صورتیکه برنامه کاهش وزن سنتی باعث افزایش سطوح پلاسمای agrp آزمودنی ها شد بدون اینکه کاهش معنی دار در درصد چربی آنان داشته باشد.